زر خالص را گویند که شکسته و ریزه ریزه شده باشد. (برهان). ریزۀ زر. (شرفنامۀ منیری). زر خالص که شکسته و ریزه ریزه بود و آن را ساو نیز گویند. (جهانگیری). زر ساوه، زر خرد باشد چون گاورس و کوچکتر. (صحاح الفرس). ریزۀ زر. (رشیدی) : فزون زآنکه بخشی بزایر تو زر نه ساوه نه رسته برآید ز کان. فرالاوی. نرگسی خوشبوی دارد زرّ ساوه در دهن لالۀ خودروی دارد مشک سوده در کنار. تاج المآثر (از جهانگیری). رجوع به ساو شود
