دو کلمه سال و ماه بر خلاف قیاس به ’یان’ جمع بسته شوند، (حاشیۀ برهان قاطع چ معین)، بمعنی سالهاست که جمع سال باشد، (برهان) (آنندراج)، جمع سالی یعنی چیزی که سال از آن قرار گرفته باشد، (شرفنامۀ منیری)، و آن وقت و زمانه است پس سالیان بمعنی ازمنه و اوقات باشد، (غیاث) : بگذرد سالیان که برناید روزی از مطبخش همی خنجیر، خسروی، چو چندی برآمد همی سالیان سر سرو بگذشت از آسمان، دقیقی، جهانداربرنا ز گیتی برفت برو سالیان بر گذشته دو هفت، فردوسی (شاهنامه، ج 4 ص 1805)، به آخر ترا رفتن آید بدان اگر چند ایدر بوی سالیان، فردوسی، گذشته بر او سالیان دو هزار گر ایدونکه برتر نیاید شمار، فردوسی، ز مردی آنچه تو کردی همی به اندک سال بسالیان فراوان نکرد رستم زر، فرخی (از آنندراج)، بود سالیان هفتصد هشتصد که تا اوست محبوس درمنظری، منوچهری، سستی کنی و باده خوری سال و سالیان شکرگزی و نوش مزی شاد و شادخوار، منوچهری، هر چیزی که خواهند بر یک اندر کنند هر چند سالیان برآید، (تاریخ سیستان)، تو سالیانها خفتی و آنکه برتو شمرد دم شمردن تو یک نفس زدن نغنود، ناصرخسرو چه گویی که فرساید این چرخ گردون چو بیحد و مر بشمرد سالیان را، ناصرخسرو، قوت روزم غمی است سال آورد که نخواهد بسالیان برخاست، خاقانی، از دانۀ دل ز کشت شادی یک خوشه بسالیان نشانیم، خاقانی، چنان زی کز آن زیستن سالیان ترا سود و کس را نباشد زیان، نظامی، که به اندک تغیر حال از مخدوم قدیم برگردد و حقوق نعمت سالیانی درنوردد، (گلستان)، حق سالیانش فرامش مکن، سعدی (بوستان)، ، سال واحد، (برهان) (شرفنامۀ منیری)، مدت یکسال، یکسال، همه روزه، (برهان)
