ژند و است. اوستا نام کتاب مقدس زرتشتیان و ژند یا زند شرح آن است. رجوع به هریک از این دو کلمه و ’ژند و است’ شود: به فرهنگیان ده مرا از نخست چو آموختم ژند و استا درست. فردوسی. بجائی که دانست آتشکده است دگر ژند و استا و جشن سده است. فردوسی. بیاراید این آتش زردهشت بگیرد همی ژند و استا به مشت. فردوسی. یکی کودکی مهتر اندر برش پژوهندۀ ژند و استا سرش. فردوسی. اگر نیستی اندر استا و ژند فرستاده را زینهار از گزند. فردوسی. بیامد بیاورد (تباک) استا و ژند چنین گفت کز کردگار بلند بریده ست بی مایه جان تباک اگر دل ندارد سوی شاه پاک. فردوسی
