معنی ژت
- ژت(ژِ)
- طائفه ای از سیتهای اروپا. مسکن ایشان نخست در ساحل یمین رود دانوب بود. داریوش کبیر پادشاه ایران با آنان حرب و اسکندر مقدونی با ایشان اتحاد کرد. سرزمینی که سابقاً مسکن ژتها بود امروز به ترانسیلوانی و والاشی و ملداوی و بسارابی معروف است. (ترجمه تمدن قدیم فوستل دوکولانژ ص 480)