ملقب به شهید، معاصر بهرام پنجم ساسانی، وی از عیسویانی است که از انکار دیانت خود امتناع کردند و بفرمان شاهنشاه ساسانی به مجازات ’نه مرگ’ محکوم شدند زیرادر مقابل محکمۀ شاهی جسورانه تذکر داده بودند که یزدگرد اول نیز چون از رفتار نیک خود نسبت به عیسویان دست کشید در حالی مرد که همه از او کناره کرده بودند و بعد از مرگ نیز جسد او را در مدفن قرار ندادند، (ایران در زمان ساسانیان ترجمه رشیدیاسمی ص 217)
