زین الدین بن محمد بن حسن بن شهید ثانی، نوۀ صاحب معالم بود و گاهی او را نیز مانند پدرش و دیگر اسباط شهید ثانی سبط الشهید می خواندند. عالمی عاقل و فاضلی کامل بود وبزهد و عبادت شهرت داشت. در ادب و شعر و انشا نیز از محققان بشمار میرفت و جامع علوم عقلی و نقلی بود. وی از علمای امامیۀ قرن یازدهم هجری و از تلامذۀ شیخ بهایی و ملا محمدامین استرآبادی و پدر خود شیخ محمدسبط الشهید بود. و از استادان و مشایخ شیخ حر عاملی صاحب وسائل بشمار میرفت. وفات او به سال 1062 یا 1064 هجری قمری است. رجوع به ریحانه الادب ج 2 ص 144 شود
