تشنیع. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). اعراب. (منتهی الارب). بدزبانی کردن. ناسزا گفتن. بدگوئی کردن: هر آنجا که آواز او آمدی ازاو زشت گفتی و طعنه زدی. دقیقی. و خطیبان را گفت، وی را زشت گفتند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 27). چون به مشکل های تأویلی بگیرم راهشان جز به سوی زشت گفتن ره ندانند ای رسول. ناصرخسرو. رجوع به زشت ودیگرترکیبهای آن شود
