شیخ نجیب الدین رضا، از اماجد مجذوبین و اکابرمحبوبین بوده و پس از جذبه به سلوک رجوع کرده، ارادت به شیخ محمدعلی مؤذن خراسانی از مشایخ سلسلۀ علیه ذهبیه داشته و خود هم از مشایخ آن سلسله است... مثنوی سبع المثانی و خلاصه الحقایق و دیوان غزلیاتش بنظر رسید. در بعضی مقاطع جوهری رضا و نجیب الدین تخلص نموده، اگرچه اصلاً تبریزی است اما در اصفهان بوده... شمع و چراغ همه روشن ازوست بوی خوش هر گل و گلشن ازوست. در همه جا حاضر و غایب چو نور در همه جا مبداء نور حضور... هرچه نموده ست بقدر عیان میدهد از وحدت ذاتش نشان بود و وجود همه اشیاء دم است کلی آن دم نفس خاتم است. (ریاض العارفین ص 82) رجوع به مجمع الفصحا ج 2 ص 151 شود
