ابن علی بن سید الکل اسوانی، مکنی به ابوعبدالله (660- 748 هجری قمری). از دانشمندان و اهل حدیث قرن 7 و 8 هجری است. قسمتی از ’المطر’ ابن درید را نزد حرانی خواند و شفاء را از ابن تامتیت شنید. از رشید بن ابی بکر محمد بن عبدالحق و برادرش ابوالحسن بن عبدالحق بن مکی بن رصاص نیز حدیث فراگرفت و نقل کرد. ابن رافع در معجم خود او را یاد کند و بطریق اجازه از او حدیث آرد و گوید، زبیر مردی نیک و شایسته و در جامع عمر و به مصر، صدرنشین مجلس ’تعلیم حدیث’ بود. سپس از مصر به مدینه مهاجرت کرد، در آنجا نیز به نقل حدیث پرداخت. من خود از محمد بن علی سحولی حدیث وی شنیده ام. زبیر را دو برادر بود بنام حسن و حسین، هردو اهل خیر صلاح و حسین خود از فقهاء بنام و ذوفنون مصر بشمار میرفت. (از الدرر الکامنه: زبیر، حسین)
