زبانه برزدن آفتاب، شعله و نور افشاندن طلوع پرتو آفتاب. پدید آمدن شفق. آفتاب زدن: چو برزد زبانه ز کوه آفتاب سر نامداران برآمد ز خواب. فردوسی. چنان افتاده بد آتش بجانش که برمیزد زبانه از دهانش. نظامی. برمیزندز مشرق شمع فلک زبانه ای ساقی صبوحی درده می شبانه. سعدی. رجوع به ’زبانه زدن’ و ’زبانه کشیدن’ شود
