معنی زبان پر بودن
- زبان پر بودن (ضَ بَ / بِ زَ دَ)
- زبان پر بودن از سخنی، آن سخن را فراوان گفتن، زبان پر ازگفتار تلخ بودن، کنایه از خشمناک بودن:
چنین گفت چون او بیامد ببلخ
زبان و روان پر ز گفتار تلخ.
فردوسی.
، زبان پر از نفرین بودن، کنایه از بیزار بودن از کسی:
همه دل پر از درد و دیده پرآب
زبان پر ز نفرین افراسیاب.
فردوسی