معنی زایغ

زایغ

(یِ)

زائغ. آنکه از استقامت میل کند (کج رود). ج، زاغه، زائغه. (اقرب الموارد) (تاج العروس). رجوع به زاغه و زایغه شود، مجازاً، چشم که ناتوان باشد. (اقرب الموارد) (تاج العروس) ، مجازاً، خورشید که... میل کند و سایه بلند شود. (اقرب الموارد) (تاج العروس)