دهی است از بخش پشت آب شهرستان زابل. واقع در 14هزارگزی جنوب خاوری بنجار و6هزارگزی راه فرعی بندزهک به زابل، در جلگه ای گرم ومعتدل. سکنۀ آن 550 تن اند که به فارسی و بلوچی تکلم میکنند. آب آن از رود خانه هیرمند تأمین میشود و محصول آن غلات است. شغل اهالی آن زراعت، کرباس بافی و راه آن فرعی است. این ده در زمان قدیم شهر معتبری بوده که توسط افغانها خراب شده و اکنون قسمتی از خرابه های آن باقی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)
