زاویه ای که مساوی باشد با زاویۀ حادث میان دو وتر متلاقی در یک نقطه از قوس. بیرونی آرد: هرگاه که از دو سر قوس دو خط بیرون آری چنانک بر یکی نقطه از آن قوس گرد آیند وز ایشان زاویه ای پدید آید هر زاویه که این را راست بود، آن را پذرفتۀ آن قوس خوانند. (التفهیم بیرونی ص 16، 17)
