زاغ است. (الفاظ الادویه). و سامانی گوید: محفف زاغچه و زاغیچه است و زاغیژه نیز درست است. (آنندراج) (فرهنگ رشیدی) : بسان این دل سرگشته دم بدم دولاب ز دست چرخ جفاجوی میزند غچ غچ دلا منال که رفتند بلبلان چمن وطن گرفته بگلزار عکه و زاغچ. درویش سقا (از رشیدی) (از جهانگیری). مؤلف فرهنگ نظام پس از نقل این دو بیت گوید: لفط زاغچ در شعر مذکور مخفف زاغچه است. لفظ علی حده نیست چنانکه بعض فرهنگ نویسان قرار داده اند - انتهی. و او خود زاغچ و زاغج را ذکر نکرده است
