عبدالملک بن زیادهاﷲ بن ابی مضر الطبنی مکنی به ابومروان، یکی از شعراء نامی خاندان بنی طبنی است، در المغرب فی حلی المغرب بنقل از ذخیرۀابن بسام آمده است: ابومروان از پایه های استوار سخن و علمداران قلم بوده است، و بنقل از ابن حیان گوید: ابومروان بمشرق مسافرت کرده و بحج رفته است و چون بسیار در زندگی سختگیر بود بدست کنیزان خویش در قرطبه بسال 427 کشته شد، و بنقل از حجاری گوید: عبدالملک از پیشوایان علم حدیث و بسیار بخیل بود چنانکه از تهیۀ نان خورش برای اهل خانه خود دریغ میداشت و چون ازاو درخواست نان خورش میکردند ایشان را ملامت میکرد و میگفت این عادت بدی است، ایشان نیز کینۀ او را به دل گرفته و خفه اش کردند، این دو بیت منسوب بدو است: انی اذا حضرتنی الف محبره تقول: اخبرنی هذا و حدثنی صاحب بعقوتی الاقلام زاهیه هذی المکارم لاتعبان من لبن، (المغرب فی حلی المغرب ج 1 صص 92 - 93)، صاحب تعلیقات المغرب گوید: حمیدی در الجذوه الورقه ترجمه ابومروان را نوشته و گفته است پس از 450 کشته شده و بشیوۀ عرب شعر می گفته است، (تعلیقات المغرب فی حلی المغرب ج 1 ص 92) محمد بن یحیی بن ابی مضر طبنی (دومین نوۀ پسری ابومضر، محمد بن حسین است صاحب المغرب فی حلی المغرب بنقل از حجاری آرد: وی از ادبا و شعراء و همنشین ملوک و حکام بوده است. و با ابوحزم بن جهور و فرزند وی ابوالولید و همچنین با ابن شهید مصاحبه داشته و این چندبیت نمونۀ شعر او است که برای ابن شهید گفته است: لایبعد الله من قد غاب عن بصری و لم یغب عن صمیم القلب و الفکر اشتاقه کاشتیاق العین نومتها بعد الهجود و جدب الارض للمضر و عاتبونی علی بذل الفؤاد له و مادروا اننی اعطیته عمری. و اشعاری خطاب به ابومحمد بن حزم نیز حمیدی در الجذوه الورقه، نقل کرده است. (المغرب فی حلی المغرب ج 1 ص 92). صاحب تعلیقات المغرب آرد: حمیدی در الجذوه الورقه ترجمه محمد بن یحیی را نوشته و گفته است وی از دودمان سعد بن زید بن مناه بن تمیم بوده است. و ضبی در البغیه گوید: وی از خاندان شعر و ریاست بوده است. (تعلیقات دکتر شوقی ضیف بر المغرب ج 1 ص 92). و سمعانی در الانساب آرد: وی در حدود 400 هجری قمری میزیسته است. (الانساب)
