ابن حسن بن ابی فرج احمد، مکنی به ابوالقاسم و مشهور به رئیس الرؤساء ابن مسلمه. از وزرای عادل و دانشمند بود. وی در سال 397 هجری قمری متولد شد و در سال 437 به سمت وزارت القائم بامر الله خلیفۀ عباسی منصوب گشت و خلیفه لقب جمال الدین، شرف الوزراء، رئیس الرؤساء به وی داد. او وزیری صاحب رأی و خرد بود، و برخی از مورخین را عقیده بر این است که وی با پیش گرفتن سیاست نزدیکی به ترکان، توانست نقشۀ فاطمی ها را برای برانداختن خلافت عباسی خنثی کند. وی همچنان در منصب وزارت باقی بود تا سال 450 که در این سال به دست ارسلان بن عبدالله بساسیری دستگیر شد و به قتل رسید و جسد او را مثله مثله کردند. عمر او پنجاه ودو سال و پنج ماه و وزارتش دوازده سال و یک ماه بود. (از الاعلام زرکلی از البدایه و النهایه ج 12 ص 80 و تاریخ بغداد ج 11 ص 391 و سیرالنبلاء ج 15 ودائره المعارف الاسلامیه ج 1 ص 278 و کامل التواریخ ج 9 ص 182 و النجوم الزاهره ج 5 ص 6 و ابن خلدون ج 3 ص 457)
