توشه و آزوقۀ راه مسافر. (ناظم الاطباء). زاد مسافر: ره آورد عدم ره توشۀ خاک سرشت صافی آمد گوهر پاک. نظامی. سرشک و آه را ره توشه بسته ز مروارید بر گل خوشه بسته. نظامی. برداشت بدو که خوردم این است ره توشه و ره نوردم این است. نظامی. نهادم عقل را ره توشه از می ز شهر هستی اش کردم روانه. حافظ. رجوع به راه توشه شود
