ابن عبدالله نکتی (یا نکهتی) لاهوری، مکنی به ابوعبدالله. از شاعران قرن پنجم هجری است و سلطان مسعود غزنوی را مدح گفته است. عوفی می نویسد: نکات لطیف او از حد و عد افزون است و نقود شعر او لطیف و موزون. (لباب الالباب ج 2 ص 57). از اشعار اوست: روی آن ترک نه رویست و بر او نه بر است که برین نار ببار است و برآن گل ببر است بطرازی قد و خرخیزی زلفین دراز رستخیز همه خوبان طراز و خزر است ور بجای مه و خورشید بود یار مرا اندرین معنی هم جای حدیث و نظر است ماه کی سروقد و سیم تن و لاله رخ است ماه کی نوش لب و نازبر و جعدور است ؟... بنرگس بنگری چون جام زرین بزیر جام زرین چشمه چشمه تو گویی چشم معشوق است مخمور ز ناز و نیکویی گشته کرشمه. (از لباب الالباب ج 2 ص 57، 58). و رجوع بفرهنگ سخنوران ذیل نکتی و روزبه نکتی شود
