ناحیه ای است از شمال قزوین، حمداﷲ مستوفی در نزههالقلوب آرد: رودبار ولایت است که شاهرود بر میانش میگذرد و بدان بازمیخوانند و در شمالی قزوین بشش فرسنگی افتاده است، در آنجا قریب به پنجاه قلعۀ حصین مستحکم است و بهترین آن قلاع الموت و میمون دز و لنبسر، بوده و معتبرترین همه قلعۀ الموت که دارالملک اسمعیلیان ایران زمین بود و صدوهفتادویک سال مقر دولت ایشان بود و آن قلعه از اقلیم چهارم است، طولش از جزایر خالدات 85 درجه و 37 دقیقه و عرض از خط استوا 36 درجه و 21 دقیقه، الداعی الی الحق حسن بن زید الباقری در سنۀ ست واربعین ومأتین ساخت و در سنۀ ثلاث وثمانین واربعمائه حسن صباح برآن مستولی شد و بدعوت بواطنه مشغول شد و آن قلعه را در اول اله اموت گفته اند یعنی آشیانۀ عقاب که بچگان را بروی آموزش کردی بمرور الموت شد و حروف الموت بعدد جمل چند سال صعود حسن صباح است بر آن قلعه، و این از نوادر حالاتست، در سنۀ اربعوخمسین وستمایه بفرمان هولاکوخان آن قلعه را خراب کردند، و ولایت رودبار اگرچه اکثرش گرمسیر است اما سردسیرش نیز چنان نزدیک است که در دو موضع آواز هم توان شنید و در یکجا جو بدروند و دردیگری هنگام زرع جو باشد و حاصل نیکو باشد و غله و پنبه و انگور و میوه و بسیار نیکو بود و از میوه هاش سیب کم بکار آید و امرود کم از اصفهان نبود و نانش نیکو باشد و مردم آنجا مذهب بواطنه داشته اند و جمعی را که مراغیان خوانند بمزدکی نسبت کنند، اما اهل رودبار تمامت خود را مسلمان شمارند و اکنون پاره پاره براه دین می آیند، حقوق دیوانیش هشتهزار دینار است، (نزهه القلوب چ لیدن صص 62-61)، در جغرافیای سیاسی کیهان (ص 372) آمده: رودبار در شمال قزوین و در اطراف درۀ شاهرود در ناحیۀ کوهستانی واقع شده است و هوای آن رطوبی و دارای ییلاق و قشلاق است بقسمی که در گرمسیر آن برنج بعمل می آید و در سردسیر آن گندم بعمل نمیآید، بلوک رودبار مهمتر از الموت و حاصلخیزتر و محصول مهم آن غلات و برنج گرده است و اراضی آن از شاهرود و شعب آن مشروب می شود، دربعضی از کوههای آن درختهایی دیده می شود و گله داری آن بی اهمیت نیست و محصول گله ها بمصرف اهالی میرسد -انتهی
