سید، محمود شیرازی ملقب به داعی الی الله معروف به شاه داعی شیرازی، از عرفا و شاعران قرن نهم و از مریدان شاه نعمت الله ولی کرمانی است، هدایت دیوان او را مشتمل بر پنجاه هزار بیت نوشته است، او راست: نسایم گلشن در شرح گلشن راز شبستری، مثنوی چهل صباح. مثنوی گنج روان، مثنوی چهارچمن، مثنوی چشمۀ زندگانی، مثنوی مشاهد، مثنوی عشقنامه، و چند رسالۀ دیگر. وی به سال 870 هجری قمری در شیراز وفات یافته است. او راست: خدا را عاشقان کعبه بربندید محمل ها که گر شوق درون باشد شود نزدیک منزلها. # بپای دل سفر کن گر سر اقلیم جان داری نداری در قدم یک گام لیکن صد زبان داری ترا مشرب بسی تنگ است و چشم دل بسی تیره و گرنه سوی هر ذره جهانی در جهان داری. # کو دل هر قطره که بی شوق اوست گردن یک ذره که بی طوق اوست آه که هر ذره رقیب من است در طلب مهر حبیب من است چند طلب باشد و مطلوب نه جور رقیب و رخ محبوب نه مرد شود هرکه به مردی رسید ای خنک آن دل که به دردی رسید. (از مجمعالفصحاء چ مصفا ج 4 ص 34). و رجوع به فهرست کتاب خانه مجلس ص 465 و فرهنگ سخنوران ذیل داعی شیرازی شود
