معنی روان گفتار روان گفتار (رَ گُ) آنکه سخنش فصیح و سلس باشد. آنکه سخنان منسجم و شیوا تواند گفت، و در بیت ذیل بمعنی سخن گوینده و ناطق است: بگویی حال و بازآری جوابم که خاموش روان گفتاری ای باد. خاقانی لغت نامه دهخدا
