حسن بن محمد بن شرفشاه علوی شیعی استرابادی. ملقب برکن الدین. او از شاگردان خواجۀ طوسی نصیرالدین است و در سال 672 هجری قمری آنگاه که خواجۀ طوس به بغداد میرفت ملازم خواجه بود و پس از مرگ خواجه به موصل شد و توطن گزید و در مدرسه نوریه آنجا به تدریس پرداخت و نظر در اوقاف آن مدرسه بدو مفوض گشت. از کتب اوست: سه شرح بر مقدمۀ ابن حاجب و مشهورترین آن شروح شرح متوسط است و نیز او راست: حواشی بر تجرید استاد و شرحی بر قواعدالعقاید. وفات او به سال 715 هجری قمری بوده است
