معنی رقی

رقی

(تَ بِ ءَ)

دردمیدن بر کسی افسون خود را. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد). رقی ّ. رقیه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به رقیه و رقی شود، برآمدن برچیزی. (منتهی الارب). رقی فیه و رقی الیه رقیا و رقیاً. (از اقرب الموارد). ببالا برشدن. (از ترجمان جرجانی چ دبیرسیاقی ص 53) (دهار). ببالا برفتن. (المصادر زوزنی) ، برآمدن بر نردبان، رقی فی السلم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، ارق علی ظلعک، ای امش و اصعد بقدر ماتطیق ولاتحمل علی نفسک ما لاتطیقه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)