میرزا رفیع شهرستانی از گویندگان و مشاهیر رجال قرن یازدهم هجری قمری و از اجلۀ سادات شهرستان بود ودر عهد شاه عباس ابتدا سمت احتساب ممالک محروسه داشت و پس از مرگ بنی عم خود میرزا رضی منصب صدارت یافت و در زمان شاه صفی معزول شد. بعد از عزل خود گوید: مردودی دور ما ز مقبولی به فارغبالی ز قید مشغولی به افسوس که شد آخر کارم معلوم کز منصب روزگار معزولی به. و در مرگ شاه عباس گوید: از مردن شاه دین فلک شیون کرد وز مهر فلک داغ به دل روشن کرد در صبح عزا چرخ گریبان بدرید وز ظلمت شب پلاس در گردن کرد. (از تذکرۀ نصرآبادی ج 1 ص 16). رجوع به تذکرۀ خوشگو حرف ’ر’ و روز روشن ص 253، 252 و فرهنگ سخنوران شود
