میرزا عباس یا محمد عباس بن میرزا احمد بن محمد بن علی بن ابراهیم همدانی شیروانی انصاری یمانی هندی. مورخ و ادیب قرن 13 هجری قمری بود و رفعت تخلص می کرد. از آثار اوست: 1- آثار العجم 2- تاریخ الائمه 3- تاریخ افاغنه 4- تاریخ البواهر یا [تاریخ نکو] یا [قلائد الجواهر] . 5- تاریخ بهوپال 6- تاریخ دکن 7- تاریخ سرندیب 8- التاریخ النفیس [که محتمل است همان تاریخ البواهر باشد] 9- تاریخ وقایع العثمانی معالروس. 10- چارچمن در تاریخ دکن. 11- جواهرخانه. (از ریحانه الادب ج 2 ص 88). صاحب صبح گلشن مرگ وی را به سال 1256 هجری قمری نوشته و اشعاری از وی نقل کرده است از آن جمله است: بهره ز ملک بقا تا که تصور گرفت دل ز مقام فنا بوی تنفر گرفت شد به سر اوج عرش هر که تواضع نمود رفت به قعر بلا هر که تکبر گرفت. (از صبح گلشن ص 181). رجوع به شمع انجمن ص 183، 182 و فرهنگ سخنوران شود
