یا رفاعه. رفاعه بک طهطاوی، ابن بدوی بن علی دانشمند مصری بسال 1216 هجری قمری در طهطا بدنیا آمد و در سال 1290 هجری قمری در قاهره در گذشت. نسب او به حسین السبط می رسد. وی از ارکان نهضت مصر در عصر جدید است. در سال 1223 هجری قمری آهنگ قاهره کرد و در ازهر به تحصیل پرداخت. حکومت مصر وی را به سمت امام جماعت و واعظ گروهی از جوانان که برای فراگرفتن علوم جدید به اروپا فرستاده شدند تعیین کرد. وی در آنجا زبان فرانسوی و جغرافیا و تاریخ را فراگرفت و نزد خاورشناسان بزرگ تحصیلات خود را ادامه داد و چون بمصر بازگشت ریاست ترجمه را در مدرسه طبی (دانشکدۀ پزشکی) بعهده گرفت و روزنامۀ ’الوقایع المصریه’ را تأسیس کرد وتعدادبسیار از کتب فرانسوی را به عربی ترجمه و بر آن اساس تألیف کرد. از جمله ’قلائد المفاخر فی غرائب عادات الاوائل و الاواخر ’’ترجمه’. ’المرشد الامین فی تربیه البنات و البنین’. ’نهایه الایجاز’ در سیرت پیغامبر {{صفت}} و ’انوار التوفیق الجلیل’ در تاریخ مصر. ’تعریب القانون المدنی الفرانساوی’. ’تاریخ قدماء المصریین’ و غیره. گروهی از بزرگان ادبا در طلیعۀ نهضت ادبی وعلمی معاصر از او علم آموختند. (از فرهنگ فارسی معین بخش اعلام). رجوع به معجم المطبوعات مصر ج 1 شود
