رضی لاهیجی. آقا رضا فرزند جمال الدین احمد، از گویندگان قرن یازدهم هجری قمری و از مشاهیر لاهیجان بود. مردی وارسته و مدبر بود و کسی را از خود نرنجانید و مدتی از شهر خود بیرون آمد و روزگار چنانکه رسم اوست با وی سر ناسازگاری داشت گاهی شعر می گفت. از آن جمله است: ز فیض صبحدم دارم چو شمع از جان گدازیها دم گرمی که با خورشید دارد تیغبازیها رعونت منفعل از جلوۀ قد دل آرایت خجل در پیش شمشاد تو سرو از سرفرازیها. ز چشم تر نشان دل طلب گر بینشی داری که نقش پای کس جز در ره نمناک ننشیند. (از تذکرۀ نصرآبادی صص 118- 119). رجوع به فرهنگ سخنوران شود
