یا رشید اسفزاری، محمد بن محمد. پیش از قرن هفتم هجری قمری می زیسته است. هدایت گوید: اسمش رشیدالدین محمد بن محمود بن مسعود ازفضلای مشهور خراسان و صاحب کمالات بی پایان بوده. گویند در فضیلت و حکمت مرتبۀ عالی داشته و خزینۀ خاطر را از لا ّلی متلألی افکار ابکار انباشته. از اوست: بر آرزوی خدمت درگاه شهریار رای سفر گزیدم در موسم بهار صحن فضا شده ز ریاحین پر از بخور روی هوا شده ز طبایع پر از بخار اندر گل مورّد رنگی ز روی دوست درعارض سمن اثری از رخ نگار بگرفته لاله بر کف جام شراب لعل زیرا که بود دیدۀ نرگس پر از خمار نیلوفر اندر آب گشاده ز رخ نقاب وآنگاه شنبلید چو عاشق نزار و زار بر طرف جویبار ببالید سرخ بید مرجان صفت ولیک زمرد گرفته بار اغصان به وقت باد چو یاران گه وداع بگرفته یکدگررا از مهر در کنار. (از مجمعالفصحاء ج 1 ص 321). و رجوع به هفت اقلیم نسخۀ خطی کتاب خانه سپهسالار ص 504 و لباب الالباب ج 1 صص 263- 265 و فرهنگ سخنوران و الذریعه ج 9 بخش 2 شود
