معنی رشت

رشت

(رَ)

نام شهر حاکم نشین ملک گیلان، و گویند این کلمه تاریخ بنای این شهر است چه این شهر در سال 900 هجری قمری بنا شده و عدد حروف آن بحساب ابجد نیز نهصد می باشد. (ناظم الاطباء). شهری است معروف از ولایت گیلان. بیه پس، که ابریشم خوب در آنجا بعمل آید و بند زیر جامه و شلوار نیکو بافند. مخفی رشتی در صفت دخترانی که بند تنبان می فروشند به ابهام و مطایبه گفته:
مخفیا دختران خطۀ رشت
همچو طاوس مست می گردند
از پی مشتری به هر بازار
بندتنبان بدست می گردند.
و منسوب به آن ولایت را رشتی گویند. (انجمن آرا) (آنندراج). معروف است که نام شهری باشداز ولایت گیلان و آنرا بیه پس نیز گویند. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف) (از برهان) (از فرهنگ جهانگیری) (از شعوری ج 2 ورق 3). دارالمرز. (لغت محلی شوشتر). نام ناحیتی است از آن سوی رودیان به گیلان و لقب آن دارالمرز است. (یادداشت مؤلف). حمداﷲ مستوفی گوید: رشت از اقلیم چهارم، هوایش بغایت گرم و متعفن است. حاصلش غله و پنبه و ابریشم و برنج است و مردم آنجا کوهی و بی تمیز باشند. (نزهه القلوب ج 3 ص 162). محمد معین آرد: مرکز آن (شهرستان رشت) در میان شاخه های مصبی سفیدرود بنام گوهررود و صیقلان رودبار در جلگۀ هموار و سبزی که تا کنار مرداب و بحر خزر امتداد دارد واقع است. جمعیت شهر رشت 122000 تن است. این شهر زیبا و مترقی در قرن اخیر بزرگترین دروازۀ تجارتی ایران در شمال بود و بوسیلۀ بندر پهلوی (انزلی) از طریق روسیه با غالب ممالک اروپای شرقی و مرکزی تجارت داشت. از سوی دیگر بوسیلۀ جادۀ شوسه از طریق قزوین به تهران و از طریق لاهیجان و لنگرود به مازندران و گرگان و از راه بندر پهلوی و طالش به آذربایجان شرقی مربوط است. (از فرهنگ فارسی معین، بخش اعلام). شهر رشت در زمینهای رسوبی جنوب مرداب بندر پهلوی در ارتفاع هم سطح دریای آزاد قرار گرفته و یکی از مناطق پرباران ایران است که میزان بارندگی سالیانۀ آن به 1/70 متر می رسد و پس از بندر انزلی پرباران ترین منطقۀ ایران بشمار می آید، زیرا باران سالیانۀ بندر انزلی از دو متر هم تجاوز می کند. هوای شهر اغلب مه آلود و دارای بخار آب زیاد است و بهمین واسطه هوای رشت سرد نیست، تمام روزهای یخبندان این شهر در عرض سال از سی روز تجاوز نمی کند، روزهای برفی و یا برف و باران توأم کمتر در این شهر دیده می شود و در سال 1336 هجری شمسی تنها یک روز برفی داشته و در سال 1335 هجری شمسی دوازده روز برفی در این شهر مشاهده شده است.
سابقۀ تاریخی: از چندین سال پیش از میلاد قومی بنام گیل در جلگه های جنوب غربی دریای مازندران می زیسته اند. زمانی که قدرت آنها فزونی می یافته از سمت مشرق تا حدود گرگان فعلی پیش می رفته اند. در همین زمان مردمانی در کوهستان این ناحیه می زیسته اند که آنها را دیلم می نامیده اند و بمناسبت فزونی قدرت دیلمیان مدتها نام آنها بجای گیلان بکار می رفته و شهرت یافته است. سده های اول و دوم هجری دیلمیان با سرسختی در مقابل دستگاه خلافت ایستادند. از آن پس نیز مذهب شیعه در آنجا نفوذ کرد. در قرن هشتم هجری حمداﷲ مستوفی اولین کسی است که از رشت نام می برد. در زمان صفویان رشت قصبه ای بیش نبوده ولی شاه عباس بزرگ در آنجا آبادانیهایی کرد و رشت توسعه یافت. در زمان قاجاریه بواسطۀ بسط روابط اقتصادی ایران با روسیه و تماس آنها از راه رشت باز هم بر توسعۀ این شهر افزود و در زمان ناصرالدین شاه از رشت با سی هزار تن جمعیت یاد شده و بازارهای آن از مال التجاره مملو بوده است. شهر کنونی رشت بین دو شاخۀ رودخانه قرار دارد که این دو رود در شمال شهر به هم پیوسته بسوی مرداب انزلی می روند.
ترکیب جمعیت: شهر رشت دارای 109491 تن جمعیت است که 54524 تن آنها مرد و 54967 تن آن زن هستند. جمعیت کنونی رشت نسبت به سرشماری 1319 هجری شمسی بیش از دوازده هزار تن تقلیل یافته است چه در سال 1319، 121615 تن جمعیت بوده است. 99% ساکنان رشت بومی هستند و به لهجۀ گیلکی سخن می گویندو آداب و رسوم محلی مخصوص به خود دارند. از کلیۀ مردان 73% و از زنان 12/2% شاغل و بیش از 71% خانه دارهستند. بیشتر مردان در صنایع نوسازی و تولید به کاراشتغال دارند و در کشاورزی تنها 6% مردان بکار مشغولند ولی در حومه شهر این رقم به 90% می رسد. در خود شهر 157 کارگاه صنایع خانگی وجود دارد که بیشتر به نخ ریسی و پارچه بافی مشغولند.
فرهنگ: سطح فرهنگ در شهررشت نسبت به سایر شهرهای ایران بالاست. از افراد شهر40% باسواد می باشند و 35% آنان تنها یک یا چند سال خوانده اند. (از دایرهالمعارف تألیف محمد عباسی و...چ تهران 1345 هجری شمسی ص 741).
شهر رشت مرکز گیلان و استان یکم کشور است. این شهر در 339هزارگزی شمال باختر تهران و 36هزارگزی جنوب بندر انزلی واقع و مختصات جغرافیایی آن بشرح زیر است: طول 49 درجه و 36 دقیقه، عرض 37 درجه و 16 دقیقه. از مرکز شهر و دو طرف ساختمان زیبای شهرداری چهار خیابان وسیع به چهار طرف کشیده شده. بناهای دو و سه طبقۀ نوساز و مغازه های معتبر در دو طرف این خیابانها بنا شده است.
شهر رشت از نظر شهربانی به پنج بخش زیر تقسیم می گردد: 1- ساغری سازان 2- سبزه میدان و کیاب 3- بازار 4- مرکز شهر 5- زرجوب. جمعیت شهر در حدود یکصدوبیست هزار تن است. تعداد مغازه ها و دکاکین شهر در حدود سه هزاروپانصد باب است. تعداد شماره های تلفن شهر رشت در حدود یکهزار نمره است. در این شهر دو دانشسرا و شش دبیرستان پسرانه و پنج دبیرستان دخترانه و 14 دبستان پسرانه و 16 دبستان دخترانه وجود دارد.
کارخانه های شهر رشت بطور اختصار بشرح زیر است: 1- کار خانه گونی بافی، تعداد کارگران پانصد تن. 2- کار خانه بلورسازی، تعداد کارگران بیست تن. 3- کار خانه تخم نوغان گیری، مقدار محصول در سال از 25 تا 30 هزار جعبه. 4- بند پوتین، تعداد کارگر15 تن. 5- پنج کار خانه برنج پاک کنی. 6- دو کار خانه آرد. 7- دو کار خانه پیله خفه کنی. 8- کار خانه کبریت سازی. 9- چهار کار خانه جوراب بافی. 10- کار خانه برق. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).
رابینو در سفرنامۀ خود در ضمن بحث از مساجد وبقعه ها و بناهای تاریخی صورت چند سنگ نبشته را آورده که از آن جمله است: صورت کتیبۀ سنگی مسجد جامع رشت که در عهد فتحعلی شاه قاجار بسال 1234 هجری قمری و صورت کتیبۀ سنگی بقعۀ خواهر امام که در عصر ناصرالدین شاه به سال 1272 هجری قمری نوشته شده است، و نیز صورت کتیبه ای بر گلدستۀ مسجد ساغری سازان رشت منقوش بسال 1304 هجری قمری (از سفرنامۀ رابینو ترجمه وحید مازندرانی صص 258- 261). و رجوع به فهرست همان کتاب و قاموس الاعلام ترکی ج 3 و جغرافیای سیاسی کیهان و سبک شناسی ج 3 ص 381 و تاریخ ادبی ایران تألیف ادوارد براون ازسعدی تا جامی ص 745 و حبیب السیر چ سنگی فهرست ج 2 و جغرافیای مفصل اقتصادی ایران و کشورهای انگلیس و فرانسه و آلمان ص 50 شود.
شهرستان رشت: یکی از شهرستانهای هفتگانه استان یکم کشور است. حدود: از شمال به شهرستان بندر انزلی و دریای خزر، از باختر به شهرستان فومن، از خاور به شهرستان لاهیجان، از جنوب به شهرستانهای زنجان و قزوین.
آب و هوا: هوای شهرستان به نسبت پستی و بلندی متغیر است، بدین معنی که هوای قسمت جلگه مانند سایر نواحی گیلان معتدل مرطوب و هوای منطقۀ کوهستانی جنوب شهرستان (حدود رودبار، عمارلو) سردسیری است. آب مزروعی شهرستان در قسمت جلگه (بخشهای مرکزی خمام، کوچصفهان، لشت نشا) از سفیدرود و دهستانهای بخش رودبار از چشمه سارها و رودخانه های محلی است.
ارتفاعات: سلسله جبال البرز در قسمت جنوب شهرستان واقع و ارتفاع متوسط آن در این حدود سه هزار متر است و مرتفعترین قلۀ سلسله در این شهرستان قلۀ درفک به ارتفاع سه هزاروپانصد گز است. عریض ترین قسمت جلگۀ گیلان در این شهرستان است که بخط مستقیم از امامزاده هاشم تا دریای خزر در حدود پنجاه هزار گز می باشد.
رودخانه: رود خانه مهم شهرستان رود خانه سفیدرود است که از تلاقی دو رود خانه مهم قزل اوزن و شاهرود در حدود منجیل (منتهی الیه قسمت جنوبی شهرستان) تشکیل شده، تقریباً از وسط بخش رودبار عبور می کند و در حدود امامزاده هاشم از کوهستان خارج می شود و بوسیلۀ نهرهای مهم گل رود، خمام رود، نورود، توشاجوب، حشمت رود و غیره به صدها نهر فرعی منشعب می شود و به مصرف آبیاری دیه های شهرستان می رسد.
محصولات عمده شهرستان عبارتست از برنج، توتون، سیگار، چای، ابریشم، کنف، بنشن و صیفی. محصول دهستانهای بخش رودبار گندم و جو دیمی است. زیتون در دهستان حومه رودبار به عمل می آید.
شهرستان رشت از پنج بخش مرکزی، کوچصفهان، خمام، لشت نشا و رودبار تشکیل شده و جمع دیه ها و قصبه های شهرستان رشت 442 آبادی و نفوس آن به اضافۀ جمعیت شهر رشت در حدود 396هزار تن بشرح زیر است:
1- بخش مرکزی رشت شامل حومه، سنگر و کهدمات، وزلات، جمعیت 91000 تن دارای 127 آبادی.
2- بخش خمام شامل بازار خمام، خمام، خشک بیجار، جمعیت 50000 تن دارای 65 آبادی.
3- بخش رودبار شامل نوچوکامبر، حومه، رحمت آباد، رستم آباد عمارلو، جمعیت 60000 تن دارای 155 آبادی.
4- بخش کوچصفهان شامل بازار کوچصفهان، کوچصفهان، جمعیت 50000 تن دارای 52 آبادی.
5- بخش لشت نشا شامل بازار لشت نشا، لشت نشا جمعیت 25000 تن دارای 42 آبادی. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)