معنی رتک
- رتک (اِ تِ)
- رتک. پویه دویدن شتر، و لایقال الا للبعیر خاصه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (تاج المصادر بیهقی) (از مجمل اللغه) (از اقرب الموارد). و رجوع به رتک و رتکان شود
رتک. پویه دویدن شتر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به رتکان و رتک شود، گشاده شدن دندان. (مصادراللغه زوزنی)