معنی ربیعه بن سعد ربیعه بن سعد (رَ عَ تِ نِ سَ) اسلمی، مکنی به ابوفراس. بخاری او را از صحابۀ حضرت بشمار آورده و گفته او درک حضور حضرت کرده است، ولی مؤلف الاصابه گوید شاید همان ربیعه بن کعب باشد. (از الاصابه ج 1 قسم 1). رجوع به ربیعه بن کعب شود لغت نامه دهخدا
