معنی رب

رب

(اِ تِ)

فراهم آوردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (آنندراج) (از متن اللغه). جمع کردن. (دهار) (تاج المصادر بیهقی) (مصادر اللغه زوزنی) ، افزون کردن. (اقرب الموارد) (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (دهار) (مصادر اللغه زوزنی) (مجمل اللغه) (از متن اللغه). ربو. (منتهی الارب) ، لازم گرفتن. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (از متن اللغه) ، آرام نمودن. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، اقامت ورزیدن. (منتهی الارب) (از متن اللغه) ، مهتری کردن. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (دهار) (تاج المصادر بیهقی) (مصادر اللغه زوزنی). مهتری کردن بر قومی. (تاج المصادر بیهقی) (مجمل اللغه) ، نیکو کردن کار را و تمام و کامل گردانیدن آن را: رب الامر و کذا رب ضیعته، ای اصلحها. (از منتهی الارب) (از متن اللغه). تمام کردن. (دهار) (تاج المصادر بیهقی) (مصادر اللغه زوزنی) ، خوشبو کردن روغن را: رب الدهن، خوشبو گردانید روغن را. (از متن اللغه) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، مالک چیزی گردیدن. (آنندراج) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) : رب الشی ٔ و کذا رببت القوم، ای مسستهم و کنت فوقهم، قال ابونصر هو من الربوبیه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) ، نیکو کردن مشک را. رب ّ. (از منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، قرار دادن در مشک رب را: رب ّ الزق ّ، قرار داد رب را در مشک. (از متن اللغه) ، پروردن کودک را تا بالغ گردد. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه). پروردن. (دهار) (تاج المصادر بیهقی) (مصادر اللغه زوزنی) (مجمل اللغه). تربیت کردن، حفظ و نگهداری کردن، و فی الحدیث: لک نعمه تربها. (از متن اللغه) ، بچه آوردن گوسپند. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه)
نیکو گردانیدن مشک را. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از آنندراج)