از شعرای اواخر قرن سیزده خراسان میباشد که در سال چاپ دیوانش در مشهد بسال 1294 هجری قمری زنده بوده است. قدیمی ترین اشعار او مربوط به تاریخ ورود شادروان تاج الشعرا میرزا نصرالله شهاب اصفهانی به مشهد (1287 هجری قمری) میباشد. و سراسر اشعار او در ستایش امامان و رؤسا و دانشمندان است از اینروی خود نیز به ’راقم مداح’ معروف شده است. (از الذریعه ج 9 ص 351)
