طائی سنبسی، ابن عمرو بن جابر بن حارثه بن عمرو بن محصن ابوالحسن طائی سنبسی. وی را ابن عمیره نیز می خواندند و گویند او همان رافع بن ابی رافع است ولی خلیفه بن خیاط بین رافع بن عمیره که خالد بن ولید را در راه سماوه از عراق بشام هدایت کرد و خود از تابعان بود ورافع بن عمرو (ابن ابی رافع) که درباره غزوۀ ذات السلاسل روایتی دارد و خود از اصحاب بود فرق گذاشته است، اما این گفته درست بنظر نمیآید و اختلاف در نام پدر اوست. رافع در جاهلیت در شمار راهزنان بود ولی پس از پذیرفتن اسلام دست از تبهکاری برداشت و بهدایت و راهنمایی مسلمانان پرداخت. (از الاصابه ج 2 قسم اول)
