معنی راصد
- راصد(صِ)
- تقی الدین محمد معروف به راصد، از مشاهیر علم هیأت و ریاضی بود و مؤلفاتی داشت که از آنجمله کتاب ’غنیه الطلاب فی علم الحساب’ است. وی بسال 993 هجری قمری درگذشت. (از قاموس الاعلام ترکی). رجوع به تقی الدین محمد در ج 1 ریحانه الادب شود
واژههای مرتبط با راصد
راصد
- راصد
- چشم دارنده، پاسپان، مراقب چیزی
راصد
- راصد
- چشم دارنده، مراقب، نگهبان، در علم نجوم منجم
راصد
- راصد
- مراقب، چشم دارنده، چشم به راه، منجم، اخترشمار، جمع راصدین
راشد
- راشد
- آنکه در راه راست است، دیندار، نام یکی از خلفای عباسی
ارصد
- ارصد
- آواز پانزدهم از هفده آواز اصول
راود
- راود
- زمین پست و بلند و پر آب و علف، سبزه زار چراگاه مرتع
رامد
- رامد
- کهنه بکاره کهنه ای که به کار آید
راکد
- راکد
- ثابت و بر جای از هر چیزی، ایستاده مقابل جاری
راقد
- راقد
- خوابنده، خوابیده، خفته، نائم
