نام وادیی است بحجاز و در اشعار عرب بسیار از آن یاد شده است: و ایاه عنی الابوصیری فی بردته امن تذکر جیران بذی سلم. (تاج العروس). و خواجه شمس الدین محمد حافظ قدس سره العزیز نیز در غزلهای خود این نام آورده است: مالسلمی و من بذی سلم این جیراننا و کیف الحال. بشری اذا السلامه حلت بذی سلم ﷲ حمد معترف غایه النعم. و رجوع به ذی سلم شود، موضعی است. (منتهی الارب) ، شهری است. (منتهی الارب) : ایا حرجات الحی حیث تحملوا بذی سلم لاجاد کن ربیع. مجنون (عیون الاخبار ج 1 ص 261). و در معجم البلدان آمده است: نام وادیی است که بذنائب پیوندد. ذنائب بر راه بصره به مکه زمینی است بنی البکاء را
