یوم ذوحسی، لذبیان علی عبس ثم ان ذبیان تجمعت لما اصابت منهم یوم المریقب فزاره بن ذبیان و مره بن عوف بن سفیان بن ذبیان و احلافهم فنزلوا فتوافوا بذی حسی - و هو وادی الصفا من ارض الشربه و بینها و بین قطن ثلاث لیال و بینها و بینا الیعمریه لیله - فهربت بنوعبس، وخافت ان لاتقوم بجماعه بنی ذبیان، و اتبعوهم حتی لحقوقهم، فقالوا: التفانی او تقیدونا! فاشار قیس بن زهیر علی الربیع بن زیاد ان لایناجزوهم، و ان یعطوهم رهائن من ابنائهم حتی ینظروا فی امرهم، فتوافقوا ان یکون رهنهم عند سبیعبن عمرو، احد بنی ثعلبه بن سعد بن ذبیان، فدفعوا الیه ثمانیه من الصبیان وانصرفوا و تکاف الناس و کان رای الربیع مناجزتهم فصرفه قیس عن ذلک، فقال الربیع: اقول و لم املک لقیس نصیحه اری ماتری والله بالغیب اعلم اتبقی علی ذبیان فی قتل مالک فقد حش جانی الحرب ناراً تضرم. فمکث رهنهم عند سبیعبن عمرو حتی حضرته الوفاه، فقال لابنه مالک بن سبیع: ان عندک مکرمهًلاتبید ان انت حفظت هولاء الا غیلمه، فکانی بک لومت اتاک خالک حذیفه بن بدر فعصرلک عینیه و قال: هلک سیدنا: تم خدعک عنهم حتی تدفعهم الیه فیقتلهم، فلاتشرف بعدها ابداً: فان خفت ذلک فاذهب بهم الی قومهم فلما هلک سبیع اطاف حذیفه بابنه مالک و خدعه حتی دفعهم الیه، فاتی بهم الیعمریه، فجعل یبرز کل یوم غلاماً بهم الیعمریه، فجعل یبرز کل یوم غلاماً فینصبه غرضا، و یقول: ناد اباک: فینادی اباه حتی یقتله. (عقد الفرید جزء ششم ص 20 و ص 21). و در ص 23آرد: و قال الربیع بن قعنب: خلق المخازی غیر ان بذی حسی لبنی فزاره خزیه لاتخلق. (عقد الفرید ج 6 ص 23)
