پدانیوس، دیوسکوریدس، طبیب یونانی که در قرن اول میلادی بوده و تألیفات چنددر ادویۀ نباتی دارد، (از ناظم الاطباء)، در مآخذ اسلامی دیسقوریدوس یا دیاسقوریدوس یا ذیاسقوریذوس طبیب و گیاهشناس و داروشناس معروف یونانی است و ابن الندیم وی را از مفسرین کتب بقراط میداند و در قرن اول بعد از میلاد در دورۀ کلاودیوس و نرون متولد در عین زرنی - (کیلیکیا) شد وی مؤلف دائره المعارف گونه ای است در ادویۀ مفرده که جالینوس آن را کاملترین کتاب در این رشته دانسته است این کتاب اساس داروشناسی علمای اسلامی بوده است و در مآخذ اسلاسی بنامهای، هیولی علاج الطب، کتاب الادویه المفرده و کتاب الحشائش و النباتات خوانده شده است، اصطفن بن باسیل آن را به عربی ترجمه کرده و این ترجمه را حنین بن اسحاق تصحیح نموده است، (دائره المعارف فارسی)، ابن الندیم در الفهرست نویسد:و او ملقب به سائح فی البلاد است و یحیی النحوی در کتاب تاریخ خود او را مدح کند و گوید صاحب نفس زکیه ومقتبس علوم ادویۀ مفرد از دشتها و جزائر و بحار و مصور آنهاست و منافع آن ادویه را برشمرده است و از اوست کتاب الحشائش در پنج مقاله و به آن دو مقاله در دواب و سموم اضافه کرده است و بعضی گویند این دو مقاله ازو نیست و آن را حنین به عربی نقل کرده است - انتهی، و ابن جلجل گوید کتاب او را در نیمۀ قرن نهم میلادی بعهد متوکل علی اﷲ عباسی ترجمه کرده اند، (یادداشت مرحوم دهخدا)، رجوع به تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی صفا ص 115 و الجماهر بیرونی و هرمزدنامۀ پورداودص 928 و مفردات ابن البیطار و تاریخ الحکماء القفطی ص 7 و 64 و کشف الظنون و گیاهشناسی گل گلاب ص 193 شود
