معنی دره بیضاء
- دره بیضاء (دَرْ رَ یِ بَ)
- مروارید سفید. گوهر سپید، در اصطلاح عرفانی، عقل اول، چنانکه آن را روح القدس و عرش مجید و لوح قضاو ام الکتاب و قلم اعلی و روح اعظم و ظل اول و عقاب هم نامند. (از فرهنگ مصطلحات عرفا از تاریخ تصوف ص 645). و رجوع به دره البیضاء شود