درویش صوفی مؤلف مجالس النفائس آرد: پیر سیصدساله نبیرۀ درویش حسین و ولد مولانا محمد چاخواست، مدام قدم در وادی طبابت و صوفی گری میفرساید و بطالبانی که ریاضت بادیۀ مرض می کشند ارشاد: موتوا قبل ان تموتوا میفرماید، این رباعی از اوست: منمای بغیر من رخ ای سیم ذقن کز غایت غیرتم رود جان ز بدن خواهم که شوم مردمک دیدۀ خلق تا روی تو هیچکس نبیند جز من ... (مجالس النفائس ص 101)
