درفگندن. درافکندن. افکندن. درانداختن: تا ابر کند می را با باران ممزوج تا باد به می درفکند مشک به خروار. منوچهری. از تاب جود او چو دل کوه خون گرفت آوازه درفکند که یاقوت احمرم. ؟ (از سندبادنامه ص 13). وآنگهی ترکتاز کرد بروم درفکند آتشی در آن بر و بوم. نظامی. در مریدان درفکند از شوق سوز بود در خلوت چهل پنجاه روز. مولوی. طفل از او بستد در آتش درفکند زن بترسید و دل از ایمان بکند. مولوی. یک دهان نالان شده سوی شما های و هوئی درفکنده در سما. مولوی
