معنی درف درف (دَ) پناه و سایه و جانب. (منتهی الارب). کنف و ظل. (اقرب الموارد). گویند: هو تحت درف فلان، یعنی او در کنف و سایۀ فلان است. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) لغت نامه دهخدا
