از محلات قدیم تهران و در بخش ’سنگلج’ قرار داشت. سالخوردگان تهرانی نام آن را به مناسبت کشته شدن یک تن بر سر مقدم و مؤخر بودن ’نخل’ در دوران سلطنت ناصرالدین شاه قاجار دانند، اما ظاهراً قدیمتر از این اتفاق باید باشد و در قدیم ترین نقشۀ تهران (1275 هجری قمری) نام ’درخونگاه’ و ’درخوانگاه’ هست، در صورتی که موضوع نخل مربوط به سالهای بعد از آنست، و به مناسبت ’خون’ یا ’خوان’ (به معنی سفره) درخوانگاه را شاید بتوان گفت جایگاهی که خوانی می گستردند و مردم را به مهمانی می خواندند و رهگذران را می پذیرفته اند و بعبارت دیگر خانقاهی بوده است. (از یادداشت سیدمحمد تقی مصطفوی)
