ابن عمرالبصیر (شیخ). مشهور به داود انطاکی یا ضریر انطاکی. یا داود ضریر. یا داود انطاکی اکمه. طبیب نزیل مصر از مشاهیر پزشکان و حکماست. 950 هجری قمری در انطاکیه زاده شد و علوم ریاضی و طبیعی و فن پزشکی و زبان یونانی را بیاموخت وآنگاه بسیاحت در نواحی شام پرداخت و از علماء آن سامان اخذ علوم متفرقه کرد و سپس بمصر رفت و آنجا اقامت گزید و بسبب طبابت و ابراز مهارت در علوم شتی شهرت فراوان کسب کرد. پس از چندی بر اثر دعوت شریف مکه حسن بن ابی نمی بدانجا رفت و آنجا از دو چشم نابینا شد اما از جهت ذکاء بسیار او را بینا (بصیر) لقب دادند. در فن طبابت تذکره ای بنام تذکرۀ اولوالالباب فی الجامع للعجب العجاب دارد و نیز ’البهجه والدره المنتخبه ما صح من الادویه المجربه’ تألیف کرده است و نیز قانون ابن سینا را بنظم کشیده و مختصر القانون از اوست. همچنین او راست: ’رساله فی الحمام’ و ’شرح قصیدۀ ابن سینا فی النفس’ و ’غایه المرام فی علم الکلام’ و ’نزهه الاذهان فی اصلاح الابدان’ و ’زینه الطروس فی احکام العقول و النفوس’ و ’الفیه فی الطب’ و ’رساله فی الهیئه’ و ’کفایه المحتاج فی علم العلاج’ و ’بغیه المحتاج’ اشعاری نیز دارد. شیعی مذهب است و به سال 1000 یا 1005 یا 1008 بمکه درگذشته است. کتب ذیل را نیز از تألیفات او دانسته اند: استقصاءالعلل فی الطب یا استقصاءالعلل و مشافی الامراض و العلل. النزهه المبهجهفی تشحیذ الاذهان و تعدیل الامزجه. شرح ممزوج موسوم به الکحل النفیس لجلاء اعین الرئیس. رجوع به تاریخ علوم عقلی ص 12 و نامۀ دانشوران ج 6 ص 85 و عیون الاخبارج 2 ص 106 و الاعلام زرکلی چ 1 ج 1 ص 305 و ذیل الانطاکی در معجم المطبوعات العربیه و قاموس الاعلام ترکی شود
