میرزا داود اصفهانی، فرزند میرزا عبدالله متخلص به عشق از سادات اصفهان است اما به نام خود داود تخلص مینماید. سلسلۀ ایشان در دوران صفویه مشهور بودند و سلاطین صفوی مکرر با این خاندان وصلت داشته اند. میرزا داود داماد شاه سلیمان صفوی بود و بانواع کمالات موصوف. و دیری نیز تولیت و حکومت مشهد مقدس رضوی داشت. سلطان حسین صفوی مقام وزارت بدو تکلیف کرد، اما او نپذیرفت و در مشهد درگذشت. از اوست: بی تو از شعلۀ آه دل دیوانۀ ما سیل دودی شد و برخاست ز ویرانۀ ما. نگوید آنکه بداند چه گوید آنکه نداند بحیرتم که سراغ وصالش از که بگیرم. (ریاض العارفین ص 194). و نیز رجوع به مجمل التواریخ گلستانه ص 17 و299 شود امام ظاهریه است. رجوع به داود ظاهری و نیز رجوع به داود بن علی بن داود بن خلف اصفهانی و خاندان نوبختی ص 119 و روضات الجنات ص 276 شود
