معنی خوشبویی خوشبویی(خوَشْ / خُشْ) حالت بوی خوش داشتن. خوشبوئی. (یادداشت مؤلف) : تیره روانت علم کند روشن گنده تنت چو مشک بخوشبویی. ناصرخسرو. بخوشبویی خاک افتادگان بخوشخویی طبع آزادگان. نظامی. رجوع به خوشبوئی شود لغت نامه دهخدا
