معنی خنده گه خنده گه (خَ دَ / دِ گَهْ) خنده گاه. جای خنده. لب و دهان: صبح چون خنده گه دوست شده ست آتش سر آتش سرد بعنبر مگر آمیخته اند. خاقانی لغت نامه دهخدا
