معنی خندان لب
- خندان لب(خَ لَ)
- متبسم. کنایه از شادان. شادروی:
پیش خندان لبش ز اشک چو در
گریۀ آفتاب دیدستند.
خاقانی.
زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست
پیرهن چاک و غزلخوان و صراحی در دست.
حافظ.
این مدت عمر ما چو گل ده روز است
خندان لب و تازه روی می باید بود.
حافظ