جنگی که با خنجر جنگ کند. (یادداشت بخط مؤلف). دلیر. شجاع. شمشیرزن. ج، خنجرگذاران: ز مردان شمشیرزن ده هزار همه نامداران خنجرگذار. فردوسی (ازآنندراج). جدا شد ز تن دست خنجرگذار فروماند از جنگ برگشت کار. فردوسی. مگر کین آن نامداران من جهانجوی و خنجرگذاران من. فردوسی. ز لشکر بسی نامور گرد کرد ز خنجرگذاران و مردان مرد. فردوسی. آهنین رمحش چو آید بر دل پولادوش نه منی تیغش چو آید بر سر خنجر گذار. منوچهری. همانا که افزون ز پنجه سوار سوارند کین جوی و خنجرگذار. اسدی. سپه داشت گردان خنجرگذار. اسدی. وزبر آن نوبتی خیمۀ ترکی که هست خونی خنجرگذار صفدر آهن کمان. خاقانی. منش با خرقۀ پشمین کجا اندر کمند آرم زره مویی که مژگانش ره خنجرگذاران زد. حافظ. سپاه خویش که سی و چند هزار مرد خنجرگذار بودند. (روضه الصفا). و بمظاهرت بازوی خنجرگذار و بمعاضدت قوت آثار افکار اصابت آثار. (حبیب السیر)
